کمالگرایی در زندگی زناشویی جزو آسیب هایی است که گاهی زندگی را به پرتگاه خطرناکی می کشاند و کار دست زندگی و خانواده می دهد. کمالگرایی اگر بدرستی مدیریت نشود بلای جان زندگی می گردد.

کمال‌‌گرایی در روابط هم ازدواج به این معنی است که بخواهیم همسری انتخاب کنیم که از هر جهتی نمونه باشه و سرآمد همه آدمای اطرافمون، با این تصویر و تفسیر که انسان کاملی از هر جهت عملا وجود نداره لذا بسیاری از زوجین بعد از شروع زندگی مشترک خودشون رو در زندگی شکست خورده تلفی می کنن و به تبعات منفی اش میپردازن.

از نظر کمالگرایان آدم‌ها انگار صفر و صدی هستند. یا خوب و کاملند، یا هر چیزی که می گن و هر رفتاری که ازشون سر می ­زنه بده و باید دوری کرد ازشون. این مدل افراد عموما در کودکی در روابط با همسالان و دیگران کاملاً پذیرفته نشده بودن و یک سد بزرگی از بی نقص بودن، برای رابطه‌ی صمیمانه با دیگران بینشون بوده، یک دیوار دور خودشون می­ کشن تا مبادا روی نقص و شکست رو، در خودشون و دیگران ببینن.

مگه میشه آدم در این دنیا بی عیب و نقص باشه و هیچ مشکلی را تجربه نکنه. مگه میشه زن و یا مردی رو پیدا کرد که هیچ مساله و یا ضعفی نداشته باشه. این تصورات ریشه در افکار غیر واقع بینانه زندگی ما دارند و اثرات منفی بر زندگی خواهند گذاشت.

در روابط زناشویی گاهی میشنویم که مثلا خانم یا آقا میگه «همینی که هست»، «من همینم میخوای بخوای نمیخوای هم میل خودته»، «شوهر/ زن، من باید همیشه بالاتر از همه باشه»، «تو باید سرآمد باشی و بدرخشی» و... . این جملات هم بعد مثبت دارند و هم منفی. مثبتش اونجاست که نگاه به پیشرفت و به کمال رسیدن حکایت دارد و بسیار جذاب است در زندگی زناشویی. ولی زمانی که فشار روانی را بر فرد بگذارد میشه منفی و یک سد محکم بر احساسات و هیجانات و نگرش درستی در زندگی زوجین میذاره. در این شرایط کمال گرایی امری کاملا منفی است و باید از آن پرهیز کرد.

دکتر حامد بخشی، مشاوره خانواده و مدرس کشور سازش یافتگی زوجین