«برای همسر خود یک دوست باشید». این جمله معروفی است که بارها برای زندگی زناشویی و نحوه تعامل زوجین استفاده می شود و به تعامل و ارتباط در زندگی می پردازد.

بهترین راه برای حفظ زندگی پایدار، این است که برای همسرتان یک دوست خوب باشید. به ویژگی‌هایی که تعیین کرده‌اید برای یک همسر خوب فکر کنید و مطمئن شوید که این ویژگی‌ها را در روابط خود نشان می‌دهید.

در اینجا فقط چند روش وجود دارد که می‌توانید به‌منظور داشتن زندگی خوب با همسرتان که به او اهمیت می‌دهید به کار ببرید:

·        گوش دادن: اگر همسری مشکلات خود را با شما در میان می‌گذارد، مطمئن شوید که در گوش دادن فعال شرکت می‌کنید. تمرکز کنید، تمام تلاش خود را برای حفظ اطلاعات و ارائه پاسخی سنجیده انجام دهید. سؤالات خود را بپرسید. تمام تلاش خود را بکنید تا وضعیت را از دیدگاه دوست خود ببینید. اگر پاسخ همه سؤالات را نمی‌دانید، نگران نباشید. به‌احتمال‌زیاد، دوست شما برای حل مشکل خود به سراغ شما نمی‌آید، او فقط به یک گوش شنوا و همدلی نیاز دارد که بتواند بار خود را سبک کند. اگر از سبک دل‌بستگی دوری گزین رنج می‌برید که با فقدان همدلی مشخص می‌شود، انجام این کار می‌تواند بسیار دشوار باشد.

·        از خود بپرسید که چه‌کاری می‌توانید انجام دهید تا کمک کنید: اگر دوست شما با شرایط دشواری مواجه است، منتظر نمانید تا از شما کمک بخواهد. در عوض، فعالانه از آنها بپرسید که به چه چیزی نیاز دارند و چه‌کاری می‌توانید برای کمک انجام دهید. این باعث می‌شود که وقتی در موقعیتی چالش‌برانگیز قرار می‌گیرید، آن‌ها متقابلاً برای شما انجام دهند. ابراز محبت فیزیکی: این می‌تواند چالش بزرگ دیگری برای کسانی باشد که سبک‌های دل‌بستگی دوری گزین دارند؛ اما در آغوش گرفتن دوستانتان راهی عالی برای نشان دادن اهمیت دادن به آن‌هاست و تماس فیزیکی باعث افزایش پیوند بین شما می‌شود. همه انسان‌ها برای زنده ماندن نیاز به تماس فیزیکی با دیگران دارند. عمل ساده در آغوش گرفتن می‌تواند هم شما و هم دوستتان را از احساس تنهایی کردن دور کند.

·        در تماس باشید: برقراری ارتباط با دوستانمان ممکن است گاهی دشوار باشد، به خصوص برای ما که حلقه‌های دوستی و شبکه‌های اجتماعی بزرگی داریم؛ اما وقت گذاشتن از برنامه شلوغ خود برای برقراری ارتباط با یک دوست، راهی عالی برای حفظ صمیمیت و استحکام در دوستی است. نیازی به تماس تلفنی طولانی نیست. اگر وقتتان کم است، یک تماس کوتاه یا پیام کوتاه در شبکه‌های اجتماعی بفرستید تا به دوستتان بفهمانید که بهشان فکر می‌کنید.

·        احساسات خود را به اشتراک بگذارید: به دوستان خود بگویید چه معنایی برای شما دارند. درست مانند روابط عاشقانه، اگر به آنها نگویید، نمی‌توان انتظار داشت که دوستانتان احساس شما را بدانند. این امر به ویژه در مورد دوستانی که دارای شخصیت‌های اضطرابی هستند، صادق است. این نوع صداقت و صراحت راه زیادی را به سمت ایجاد دوستی‌های پایدار می‌برد؛ و برای آن دسته از شما که با باز بودن و به اشتراک گذاشتن احساسات خود راحت نیستید، به یاد داشته باشید که هر چه بیشتر این کار را انجام دهید، آسان‌تر می‌شود.

دکتر رعنا صباغ اسماعیلی،

مشاور خانواده و تربیت فرزند

مؤلف کتب تخصصی روانشناسی و علوم تربیتی