روانشناسی به نام دانیل اولیری درسال 2012 در زمانی که وی و گروه تحقیقاتی اش روی ازدواج های درازمدت تحقیق کردند آنچه که جالب بود این یافته بود که زوج های خوشبخت هردو احساسات مثبتی را تایید و ابراز می کنند که نسبت به همسرشان دارند. این تحقیق نشان داد که 40% زوجینی که بیش از 10 سال از ازدواج آنها می گذرد تایید کردند که هنوز هم عاشق هستند چگونه این ممکن بود؟ هیچ جایی برای خویشتن خویش در رابطه شاد وجود ندارد:

 یافته کلیدی اولیری این بود که این زوجین عادات ساده ای دارند، آنها متمرکز براحساسات مثبت هستند و هیچ مشکلی درابراز یا تایید احساسات نسبت به همسرشان ندارند! احساسات مثبت همان تفاوت اصلی است و دراین تفاوت است که زوجین شاد در رابطه درازمدت از زوجینی جدا می شوند که در رابطه درازمدت هستند اما باهم جدال می کنند.

یک نمونه از نحوه تاثیر احساسات منفی بر رابطه هنگامی است که ما خویشتن خویش را رها نکنیم و غرور  داشته باشیم و قضاوت نماییم. همه ما خویشتن خویش داریم ؛ همه ما سطحی از خویشتن داریم که به آن افتخار می کنیم و نحوه بروز این صفات بستگی به کنترل ما دارد. خویشتن خویش که بررسی نشده رهاشود میتواند باعث مشکلاتی در زندگی شخصی شود به ویژه در رابطه ای که به آن نزدیک هستند. این بدان معنا است که خویشتن خویش هیجان منفی است که باعث احساسات رنجش و خشم و عصبانیت و ترس و حسادت می شود.

خویشتن خویش یک نیروی قدرتمندی است که درهمه ما رخنه کرده است. اصطلاح عشق خویشتن گرا بنابر همین دلیل وجود دارد و این نوع رابطه هخوب نیست. اگر ما خویشتن را رها کنیم و به جای آن با قلب خود تصمیم نگیریم مشکلاتی بروز می کند. وقتی خویشتن رهاشود میتواند باعث تغییر رابطه تان شود و این دلیل اصلی برای بحث و جنگ و افسردگی و خشونت و منفعل-خشن و انتقام و شک به خود و بی اعتمادی و عدم تاب اوری و سرزنش و رقابت و مقصر دانستن شریک و حتی بی احترامی می شود. همه این کیفیتهای منفی درنهایت باعث می شود رابطه تان به مرور زمان ازبین برود. این مانعی است که از ارتباط موثر پیشگیری می کند و اینست علت اینکه نباید فضایی برای خویشتن در رابطه باشد. علائمی که  نشان می دهند خویشتن خویش شما آسیب رسان است:

·        اگر نمی دانید که آیا خویشتن خویش مانع ارتباط و گفتگو موثر می شود به نشانه های زیر توجه کنید:

·        همواره شریک خودرا به خاطر همه چیز سرزنش می کنید بدون اینکه مسئولیت رفتار خودرابپذیرید. همیشه دیگری مقصر است.

·        همیشه نقش قربانی را ایفا می کنید که کارت قربانی در رابطه دردست شما است.

·         به راحتی حسادت می کنید که منجربه بحث و سرزنش می شود. حسادت باعث مشکلاتی در رابطه شده و باعث انرژی منفی می شود.

·         ترس از طرد شدن توسط شریک به ویژه وقتی بیش از شما به موفقیت می رسد.

·         شما احساس می کنید نیازدارید تا حرف آخر را همیشه شما بزنید به ویژه در هر بحثی. همیشه این شما و عقاید شما مهم بوده و زمان کافی را صرف اندیشیدن به احساسات و گفته های شریکتان نمی کنید.

خارج کردن خویشتن خویش از درب یکبار و برای همیشه:

 اگر درحال خواندن این کتاب هستید پس می دانید که مهارت های گفتگو همان چیزی است که به آن نیازدارید تا روی آن کار کنید و رابطه خودرا ارتقا دهید. اگر خویشتن خویش یک نیرویی است که شما با آن تابه این جا در مقابله بودید پس فقط یک چیز درشما باقی می ماند تا انجام دهید. خویشتن را ازدرب بیرون کنید. خویشتن خویش به رابطه تعلق ندارد. هرگز نداشته و نخواهد داشت. برای بیرون انداختن خویشتن خویش یکبار و برای همیشه، شروع کنید تا مهارت گفتگو بین خود و همسرتان را ارتقا دهید و استراتژی های زیر همان چیزی هستند که الان باید روی آن کار کنید:

·        نیازی نیست همیشه حق با شما باشد؛ مطمئن باشید حق به جانبی احساس خوبی است اما همیشه نباید حق با شما باشد. بسیار خوب است تا الان و دوباره اشتباه کنید. بله برای شما سخت است تا درابتدا کاری انجام دهید اما این همان چیزی است که باید انجام دهید اگر می خواهید تا نوعی پیشرفت رادر رابطه تان ببینید. هیچ انسانی بی عیب و نقص نیست و نباید از خودتان انتظار داشته باشید بی عیب و نقص باشید. همیشه زمان هایی وجود دارد که اشتباه می کنید به جای حالت دفاعی از موقعیت های موجود برای یادگیری از اشتباهات استفاده کنید.

·        نیازی ندارید تا برتر باشید: آیا همیشه نیازدارید فردی باشید که مسئول است؟فردی که در کنترل است؟ آیا می خواهید تا بهتر از همه باشید؟ این خویشتن است. به جای تلاش برای رقابت جهت بهتر شدن از همه به ویژه از همسرتان چرا روی خودتان  تمرکز نمی کنید و روی آنچه که میتوانید برای بهتر شدن خودتان انجام دهید تمرکز نمی کنید. این یک رویکرد سالم تر است نه تها برای رابطه تان بلکه برای زندگی روزمره

·        ازاینکه به راحتی اهانت کنید دست بردارید: اگر شما به راحتی اهانت می کنید بهتر است خویشتن خویش را کناربگذارید. این راحت ترین کار است. افرادی هستند که به شما عمدی اهانت نمی کنند به ویژه همسرتان پس کمی روی تاب آوری کار کنید. یک تمرین آگاهانه داشته باشید و به خودتان یاداوری کنید که هرکسی ابراز احساسات متفاوت دارد. وقتی تاب آوری را تمرین می کنید داشتن گفتگوی اثربخش با همسر کار راحتی است.

·        بخشش داشته باشید:  گاندی یکبار چنین گفت: بخشش چیزی است که به قدرت نسبت داده می شود. حق با گاندی است. بخشش یک ابزار قدرتمندی است که دارید تا خویشتن را رها کنید. نه تنها در نهایت توانایی بخشش دیگران را به رور زمان کسب می کنید بلکه یاد می گیرید خودتان را ببخشید. شما پذیرش را یاد می گیرید چگونه شادتر باشید وقتی  که خشمی  که درونتان است از بین برود.

دکتر رعنا صباغ اسماعیلی

مشاور خانواده و تربیت فرزند

مؤلف کتب تخصصی روانشناسی و علوم تربیتی