در زندگی زناشویی میزان وقت گذاری و اهمیت و اولویت دادن به همسر جزو مهارت های اساسی زوجین است که باید به آن بپردازیم و زن و شوهرها را بر این اساس آموزش دهیم. مثلا موارد زیادی در مشاوره های زوجین پیش می آید که مثلا زن از شوهرش گلایه می کند که همسرش بی عاطفه است و اصلا به اون توجه نمیکند، برایش وقت نمیگذارد و یا اصلا دوستش ندارد. اما واقعیت ماجرا چیست؟ چه کمبودی در روابط زناشویی شان هست که آنها را به این مرحله رسانده است؟ یه نمونه برخورد زوجین در جلسه مشاوره:

خانم: دیگه خسته شدم. این همه محبت می کنم، عشق می ورزم ولی آقا اصلا بلد نیست مهرورزی کنه یا وقت نمیذاره برام.

آقا: همسرم رو خیلی دوست دارم و تا جایی که از دستم بر میاد برای خانمم وقت میذارم ولی خانم راضی نمیشه...

خانم: وقت که میذاره یعنی چطور فکر می کنید؟ مثلا در طول شبانه روز نیم ساعت یا یکساعت با هم صحبت می کنیم اونم صحبتای عادی و روزمره

آقا: درسته خب من سرکار میرم و شب ها هم میخوام واقعا خسته ام. چکار کنم که به دل همسرم بشینه؟

خانم: من توقع زیادی ازش ندارم فقط دوس دارم منو ببینه و برام وقت بذاره. خب منم یه زنم و دلم توجه و محبت میخواد.

آقا: به چی قسم بخورم که من صد در صد ظرفیت خودمو برای همسر میذارم؟

وقتی پای درد و دل هر دو زوج میشینم و از خود می پرسیم که حق با کدام یک است؟ یک جواب ساده ای مدنظر قرار میگیرد. در واقع حق با هر دو طرف است. هم آقا درست می گوید و هم خانم. اما با این تفسیر مشکل کجاست؟

مشکل اصلی اینجاست که آقا درست است 100 درصد ظرفیت خود را برای همسرش میگذارد ولی این 100 درصد شاید به زور 50 درصد توقع همسرش هم باشد. یعنی ساده تر بخواهیم بگوییم توقع خانم بسیار بیشتر از ظرفیت آقا است و اینجاست که مشکلات بروز می کند.

حالا راهکار چیست؟

·        در درجه اول باید به آقا متذکر شویم که مسئول تامین عاطفی و روانی خانم در خانه ایشان است و باید تا جایی که خانم به اقناع و دریافت قطعی مسایل عاطفی و روانی می پردازد اقدام کند. اگر به دنبال آرامش روانی و عاطفی همسر خود است باید وقت بیشتری برای ایشان بگذارد.

·        در درجه دوم به خانم باید متذکر شویم که درست است توقع نابجایی از همسرش ندارد و به عنوان یک زن به دنبال رفع مسایل عاطفی و نیازهای روانی خود است اما ظرفیت آقا را هم در نظر بگیرد. برخی مردها ظرفیت و توانمندشان برای محبت ورزی همینقدر است که البته باید افزایش دهند ولی در کوتاه مدت اگر فشار را روی آنها بگذاریم ممکن است از جای دیگری زده شوند، چرا؟ چون محبت ورزی رو یاد نگرفته اند، توی خونه ای بزرگ شده اند که این رفتارها را از پدر و مادرشون ندیده اند‌. نه تنها محبت کردن، هدیه دادن، زیبا صدا کردن همدیگر رو ندیده اند، بلکه دائم مورد سرزنش، تحقیر و تهدید قرار گرفته اند.

دکتر حامد بخشی، مشاور خانواده و مدرس کشوری سازش یافتگی زجین سازمان بهزیستی