طیف وسیعی از موضوعات ممکن است زیر مقوله گفتگوهای حل مسئله بین زوجین قرار بگیرند، مانند امور مالی، کارهای خانه، برنامه­های آخر هفته، روش­هایی که زمان تفریح استفاده می‌شود و موضوعاتی پیرامون پرورش کودکان خیلی از عوامل می‌تواند این گفتگوها را مشکل و غیرموثر بکند. برای مثال الگوی کناره‌گیری-تقاضا ممکن است در عمل باشد، با همسر کناره‌گیر که از درگیر شدن با موضوعاتی که میترسد باعث حاشیه سازی در زندگی شود. هنگامی‌که گفتگوها شروع می‌شود یکی از زوجین یا هردوی آنها ممکن است دریابند که متمرکز ماندن بر روی موضوع خاصی مشکل است و گفتگو به‌صورت وسیع هیچ نتیجه­ای را باعث نمی­شود. گفتگوها همچنین می‌توانند به حالات خصومت­آمیز و سرزنش منجر شود که باعث می‌شود یکی از زوجین یا هردوی آنها از تلاش برای حل مسئله کناره‌گیری کند.

دستورالعمل‌های زیر برای ارائه گفتگو موثر زوجین راهکاری مناسبی ارایه می دهد:

1-    هر یک از زوجین برای بیان کردن موضوع و مسئله به‌صورت روشن اصلاحات غیر سرزنش­آمیز و خاص دعوت می­شوند و از زوجین خواسته می‌شود که بر حالت مسئله به‌عنوان پایه­ای بیشتر برای بحث  توافق کنند. بسیاری از مشکلات که برای زوجین در نگه­داشتن گفتگوهای تصمیم‌گیری رخ می‌دهد، در اولین مرحله اتفاق می‌افتد.

2-    هرکدام از زوجین برای بیان اینکه چرا موضوع برای آنها مهم است و چه چیزی می­خواهند؟ دعوت می‌شود. این مرحله به‌صورت روشن وابسته به مهارت­های زوجین در اشتراک­گذاری افکار و احساسات است. دستورالعمل از زوجین می­خواهد که برای روشن کردن معنای پایه مساله و راه‌حلی که نیاز است نشان داده شود با یکدیگر کار کنند؛ بنابراین، یک گفتگو که در یک سطح درباره تقسیم کارهای خانه است، همچنین یک مکالمه درباره اهمیت ارزش­های برابری و احترام زوجین می‌شود.

3-    زوجین برای مطرح و بحث کردن راه­حل­های بالقوه دعوت می‌شوند. از آنها دعوت می‌شود که راه­حل­هایی پیشنهاد کنند که معنا­های مهم و نیازهای هر دو را مجسم می‌کند. این مرحله احتمالاً برای خیلی از زوجین جدید است، مخصوصاً جایی که سبک پیش فرض آنها راه‌حل‌های مبارزه با رقابت است که یک همسر پیروز می‌شود و دیگری می­بازد.

4-    زوجین دعوت می‌شوند که بر یک راه­حل برای اکنون تصمیم بگیرند. به‌جای پیشنهاد دادن اینکه زوجین یک تصمیم برای همه همیشه بگیرند، خیلی از موضوعات به زوجین اجازه می­دهد که بر یک پیشنهاد اولیه توافق کنند که این می­تواند امتحان شود و بعد از چهارچوب تنظیم زمان بازبینی شود. چارچوب زمان می‌تواند با استدلال بیشتر برای بازبینی اینکه چگونه راه­حل­های بالقوه برای هر فرد و زوجین کار می‌کند، مذاکره شوند.